Maçons van Kentering aan het woord: ervaring 5
En toen was er licht, meer dan een jaar nadat de verkenning begonnen was om toe te treden tot de a-dogmatische vrijmetselarij in Mechelen, bij Kentering. Een proces dat bij mij reeds vele jaren eerder op gang kwam. Ik zocht naar een meerwaarde in mijn leven, streefde naar meer diepgang zonder vooroordelen. Ik dacht het in de beslotenheid van de vrijmetselarij te vinden.
En toen was er licht, zag ik vele lachende en blije gezichten en enkele bekenden, waarvan ik nooit had kunnen denken dat ze deel zouden uitmaken van de vrijmetselaarsgemeenschap. Meteen werd ik opgenomen in een kring waar er geluisterd wordt naar meningen van anderen, waar er met diepgang gediscussieerd kan worden, wetende dat het de muren van onze lokalen niet zal verlaten.
En toen was er licht, licht in mijn geest en warmte die ik ontvang van deze, toch wel bijzondere, gemeenschap die niet over één nacht ijs gaat om iemand tot haar kringen toe te laten; dat laatste is zeker.
Nu ben ik meester vrijmetselaar geworden na een traject van fysieke en mentale proeven en beproevingen. Het is immers niet evident voor een jonge dynamische nieuweling om de toch eerder traditionele manier van werken te leren begrijpen, een eerste beproeving. Het is alsof je weer begint met je pubertijd, eerst zet je je af om dan toch stilletjes aan de traditie in je op te nemen.
Nu ik meester in de vrijmetselarij ben, heb ik dan de tradities tot mij genomen, begrijp ik ze? Nee, nog lang niet, maar ik heb ze omarmd en leer ernaar luisteren. Ik omarm de traditie om ze in de wereld van vandaag te plaatsen. Als meester vrijmetselaar besef ik dat ik nog veel te leren heb, ik besef dat ik nog steeds leerling ben en het altijd zal blijven.
Nu ben ik meester leerling in de vrijmetselarij, iedere bijeenkomst leidt tot nieuwe inzichten, kennismaking met onbekende hoekjes in de traditie en ja, nieuwe gezichten. Lid worden van de vrijmetselarij is, onder andere, toetreden tot een parallelle wereld waarin je je openstelt voor nieuwe inzichten, even afgesloten van die andere wereld van alledag. Een wereld van verkennen, leren en ontdekken. Mensen leren kennen, vooral jezelf leren kennen, om die wetenschap bewust of onbewust uit te dragen naar de wereld van nu in handelingen en gedachten.
Heel wat vrijmetselaars zetten initiatieven op die de wereld van vandaag ten goede komen. Het humanistische gedachtegoed is in onze gemeenschap nooit ver weg. De universaliteit van de mensheid dragen we als fundamentele waarde mee. De metselaars van vroeger bouwden kastelen, als vrijmetselaar van nu bouwen we ook aan kastelen maar dan van een maatschappelijke soort en voor iedereen toegankelijk. Ook ik kijk ernaar uit om een zaadje te planten en te kijken hoe het zal groeien.
Als ik van één iets spijt mocht hebben is het wel dat ik me niet eerder heb laten opnemen in deze warme gemeenschap, al heb ik eigenlijk van niets spijt. Alles komt op en met zijn tijd.
T.
Nog vragen over de Vrijmetselarij?